“We merken er niets van dat hier arbeidsmigranten wonen”
Nieuwe initiatieven voor de realisatie van huisvesting voor internationale medewerkers worden lang niet altijd met open armen ontvangen door omwonenden. Het is meer regel dan uitzondering dat het draagvlak in de buurt er in beginsel niet is. Soms lopen de gemoederen zo hoog op dat discussies ontaarden in bedreigingen. Onze ervaring is dat het ook anders kan, en moet: communicatie en het betrekken van omwonenden bij de planvorming zijn daarin voorwaardelijk. Wanneer initiatiefnemers - gesteund door de gemeente als vergunningverlener - investeren in open communicatie met de buurt, is er veel mogelijk, aldus Debby Minnee, omwonende van een huisvestingscomplex voor internationale medewerkers in Katwijk.
Toen Debby via een kennis hoorde dat er naast haar woning in Katwijk een huisvestingscomplex voor internationale medewerkers gebouwd zou worden, was ze faliekant tegen. Uit vrees voor overlast en onveilige situaties mobiliseerde ze haar buurtgenoten om tegen het besluit te protesteren. Het complex kwam er toch en vier jaar na de opening blijkt dat de angsten ongegrond zijn geweest. Debby: “We merken er eigenlijk niets van dat hier internationale medewerkers wonen.”
Achteraf bezien waren volgens Debby de gemoederen over de komst van het huisvestingscomplex hoger opgelopen dan nodig was geweest. “Wij hadden onze bedenkingen over een complex met 64 woonplekken in onze kleine buurt, maar waren ook boos dat we hier niet rechtstreeks over geïnformeerd waren door de gemeente en de betrokken ondernemer (Homeflex).” Na die valse start, werd er onder andere een klankbordgroep van buurtbewoners opgericht met wie de gemeente en Homeflex op regelmatige basis in overleg gingen. Debby: “Omdat het complex binnen het bestaande bestemmingsplan paste, konden we de komst ervan niet tegenhouden. In de klankbordgroep kregen we wel de gelegenheid om onze zorgen en bezwaren te uiten. Ook werden de plannen in detail met ons gedeeld en werd er goed geluisterd naar onze opmerkingen. Zo is er het eerste jaar een beheerder aangesteld bij wie we altijd terecht konden. Als er al wat was, dan werd dat direct door hem opgelost.”
Het gaat nu zo goed dat er geen fulltime toezicht meer nodig is (de bewoners hebben nu een vast aanspreekpunt bij Homeflex) en de klankbordgroep is opgeheven. Debby: “We merken er niets van dat hier internationale medewerkers wonen. Het pand en de ruimte eromheen wordt netjes onderhouden en we ervaren geen enkele overlast. Ook niet in de zomer wanneer de bewoners - net als wij - graag buiten zitten met een muziekje en de barbecue aan.” Omdat het huisvestingscomplex gevestigd is op een stuk grond dat voorheen gebruikt werd voor opslag en stalling van vrachtwagens, ervaren bewoners zelfs dat de leefomgeving verbeterd is.
Wat Debby betreft mag de tijdelijke vergunning van 10 jaar dan ook verlengd worden. Debby: “Iedereen snapt dat mensen die zo hard werken in ons land, recht hebben op een fatsoenlijke woonplek. Ik zou er geen problemen mee hebben, als dit complex langer blijft staan.” Voor gemeenten en ondernemers die plannen maken voor de bouw van nieuwe huisvestingslocaties heeft Debby nog wel een advies. “Zorg dat bewoners op tijd en rechtstreeks geïnformeerd worden en laat ze meepraten en meedenken over de invulling ervan. Communiceer tijdig, veel en open en visualiseer goed hoe het pand eruit gaat zien. Als bewoners betrokken zijn en voelen dat ze gehoord worden, is er heel veel mogelijk.”